Daralıyorum Şiiri - Uğur Musab Şahin

İçim acıyor bu akşam………,
Kerpetenler çekiyor yüreğimi
Daralıyorum, içim kararıyor.
Gece diken yumağı yatağım
Acı veriyor…….
Sebep arıyorum, mazeret pazarında.
O sabahçı kahvesinde
Tek tek soruyorum dert hamallarına
İçmediğim bir sigara uzatıyorum
Yarı uykulu, tinerci çocuklara.
Kirli yorganlara saklanıyorum,
Köprü altlarında…
Bir uyku bulutu şehrin üstünde..
Bir ben uykusuzum sanki.
Uyuyamayan……
Rastgele numaralar çeviriyorum
Parmaklarımı avutmak için.
Uykulu “efendim” ler duyuyorum.
Numarımı gizlediğim telefonumda….
Ve boğuluyorum..

Sahile uzanıyorum boylu boyunca
Yorgun dar sokak lambaları altında…
Sapanca'nın terleten soğuğunda.
Bin bir şekle bürünmüş ağaçlar
Koyu, kuytu karanlıklarda.
“Korku fobimi” arıyorum.
Korktuğumu sandığım mezarlıkta.
Geçmişi düşünüyorum….
Geleceği düşünmeliyken….
Çocukluğuma kaçıyorum dolu dizgin
Annemim şefkatli kollarına,
Babamın, koyu gölgesine siniyorum.
Daralıyorum….
Göl, dolunayın yakamozunda
Sonsuzluğu sunuyor, son takasında.
Siz uyanın mezarlıktakiler.
Madem bütün şehir uykuda…
Otel mi, hapishane mi burası?
Tek kişilik odalar tek kişilik yataklarda.
Kış soğuğu, yaz sıcağı,
Sizler mi, yoksa bu şehir mi uykuda?
Ben boğuluyorum..
Dizlerime kara sular inmiş.
Toprak yoruluyor ağırlığım da.
Ve havalar,sular kirleniyor,
Ne buluyorum ki, varlığımda
Herkes bir oyuna dalmış..
Kim ne kaybedecek, yokluğumda….
2018