İnsandı onlar da bizim gibi. Korkuları, aşkları, tutkuları, umutları vardı ve çok gençtiler. İnsandı onlar da bizim gibi. Ama daha çok duyarlılıkları, sorumlulukları vardı belli ki, çünkü hepimizin önünde koşuyorlardı... Daha az biliyorlardı, daha az söylüyorlardı, daha çok ve daha çok ve daha çok yapıyorlardı...
Ve ilk ışıklarıydı günün,
darağacında yansıyan.
Ve ilk kez gördü darağacı
darağacı olalı
idamdan korkmayan devrim yürekli üç fidan.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta