Darağacındayım Şiiri - Ramazan Şenkal

Bir öksüzümüz var bütün evlerde,
Kimse konuşmuyor artık onunla.
Dantelli gösterişli bir çanta içinde,
İdam kararı verdik oy çokluğuyla.

Kim ister; yıllarca darağacında kalmak,
Kim ister; ilgisizlikten gönülden atılmak,
Anladık değil mi; evin öksüz ve yetimini
O bekliyor artık; istiyor bizimle konuşmak.

Kendi nefsime, nankörlerin nankörüyüm,
İnsan olarak yaratıldım, yok ki şükrüm,
Ah o dantelli çantadan bir çıkarsak kur’anı
Biz; yılladır küs olsak ta, o demez küstüm.

İdamlık değildi ki,son istediğini bile sormadık,
Onu hep irticacısın diye, savunmasız yargıladık
Ne zaman ki bir ölü çıktı Kur’an çıktı çantadan
O gün okuduk, gün bile batmadan yine kapadık.

Haydi, kırılası eller; onu darağacından indir.
Hem kendini kurtar, hem yüce kuranı sevindir.
Göreceksin ki dostluğu iki cihan dostluğudur.
O peygamberimin emaneti, Allahın sözleridir.