Darağacındaki Ben Şiiri - Kamil Çakır

Kulaklar çınladı, haykırdı uşak
Ekranlar çatladı, hilal iki şak

Bir suçlu çıkageldi hem iki eli bağlı
Dar ağacı hazırdı, cellat hazır, ip yağlı
Sorulmadı suçluya son dileğin ne diye
Suç listesi asıldı boynuna son hediye.

Kayıtlar düşüldü, okundu ferman
Bir sehpa, bin cellat ve dolu meydan

Suçu neymiş, ne yapmış ipe gelecek kadar
Adam mı vurdu? Hayır. Öyle ise ya ne var?
Suçu insan olmakmış Hakk’ın emrine uygun
Ne hırsızlık, ne zina, ne cinayet, ne soygun.

Süzdüler suçluyu baştan topuğa
Sardılar kefenden beyaz, kabuğa

Ve sonra çullandılar sahipsiz bedenine
Kanla imza atıldı kardan ak kefenine
Bilmem daha kaç masum iplerde can verecek
Cemiyet güruhuna yenilip ezilecek.

Cemiyet ruhunu ezdi, kemirdi
Başa kezzap dolu kazan devirdi.

İşte bir suçlu daha, önünde darağacı
Ön uçurum, yol batak, hayat zor, ölüm acı
Acı ama hakikat, öleceğiz muhakkak
Yaşamadan ölmeye, şu talihsizliğe bak

Hayat, umut bitti, yıkıldı ocak
Bu çile, bu çile ne gün duracak?

Kamil Çakır

(Hazan Şiirlerim Kitabından)