Darağacında Divane Şiiri - Türkan Duru

DARAĞACINDA DİVANE
Duvarıma bir tablo asarım diye
Ucundan çaktığım bir çiviydi
Bu aşk, tenimde,
Ne duvarıma tablo asabildim
Ne de çiviyi yerinden sökebildim.
Gözünde gördüğüm,
Ateş sarmaşığı hüzün ve diğerleri ile
Tükenmeyen kelimelerin
Altında kaldım da şiir şiir,
Üstesinden gelemedim
Bu aşkı yerinden söküp atmaya..
Şiirimin evini kapadım bir gece
Kokunu sardım tenime,
Tenimi bıraktım siyahında,
Pembe odamın sessizliğinde,
Kilidi vurdum tahassür ile.
Kelimelerin çokluğu yetmez de anlatmaya
Belimin çukurunda
Alev saçan parmaklarının izini,
Kitap oldun da bittim işte.
Dudağının kenarında bir ıslak imza ile
Teslim ettim sahibine bu aŞK kitabını,
Şimdi parmaklarını dudağının kenarında gezdirse meşk ile
Dize dize belki yana yana okur
Bendeki aŞK şiirini…
Evet,
Sen hep gülümse de
Dudağının kenarında asılı kalsın şiirlerim,
Boynundan aşağı inersem
Darağacında divaneyim.