Ağaç ki, öyle böyle değil.
Hani biz nefes alıyorduk onun sayesinde?
Yaşam kaynağımızdı en nihayetinde.
O ağaç değil mi bu ülkenin gençlerini yok eden?
Deniz'i nefessiz bırakan, cansız havada asılı tutan, sonra da toprağa koyan.
Bir salıncak kur ağaca, sallansın çocuk ağaçta.
Büyüyünce de,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta