Darağacında ümitlerini ara hadi, alçaksın!
Köşeye kısılmış sıçan gibisin korumasız…
Ruhunun gölgelerde kalmış utancı
Gözlerinde sönen ışığın ölmüş.
Israrı yok sana en yakınının, sakın!
O çirkin bakışlarını hayata çevirme.
Akıyor, gemisi zaman denizinde
Her benliğin bir dalgası vardı.
Sen izin vermedin ki duru olsun
Alıp gittin derinlere karanlık okyanusun
Sonsuz karanlığında öldürdün hayalleri.
Ağlıyor yüreğim o kadar belliki…
Acılar, ümitlerimi çalandır
Öyle bir şey her gidene arkasından bakmak
Erimektir çaresizlik içinde yumruğunu sıkıp
O güçlü iradenin suskunluğunda yanmak.
Sen! Alçaklığın en dibinde tanımsız bir varlıksın
Seni adam yerine koyup insan diyenin
Cümlesini bozar ecdadını yakarım
Değersiz yaşamına çatıldı darağacı.
Kayıt Tarihi : 23.11.2013 17:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!