Darağacı Şiiri - Aslınaz Üstün

Kalemimden damlayan mürekkep bana küstü,
Dizelerim kan gölü, mısrama hicran düştü!

Darağacı karşımda bilmem hangi ağaçtan?
Ömrümün son demine bir yağlı urgan düştü!

Titreyen dizlerime hangi ümitten mecal
Gelecek bekliyorken sükuta giryan düştü!

Belki hayal gördüğüm, o sallanan ben miyim? !
Faltaşı gözlerimde sanki bir üryan düştü!

Kapkaranlık geceye hale'ler saçılırken;
Yanağımdan bağrıma inci ve mercan düştü...

Acıysa burda acı; gülüyorken hepsine..
Ömrümün baharına bir garip hazan düştü!

Sallan ey yağlı urgan mahşere değin sallan..
Zallimin vicdanına birkaç damla kan düştü!

Sebepsiz kanatırım cerahatli yaramı,
‘De git dokunma tabib' sana düşmez meramı!

Can benim, yara benim; kimlere kimseye ne?
Hakk'a yürür giderim yola ne, yolcuya ne?

Ey Rabb,naçar kulların yüreğine kor düştü,
Leyle-i Beratımda katlime ferman düştü!

Musa'nın sandığını Nil'de koruyan Rabbim,
Mazlumların payına bunca firavun düştü?

‘Onların olsun dünya' diye haykıran kalbe,
‘İster misin Ya Ömer' diyen bir Sultan düştü!

Düştü bana ey Rahman: yüreğime bin derman.
Rahmetinle ıslanan bir âhir zaman düştü!

Arlanma darağacı; her zulmün sonu vardır,
Mazlumun yüreğine son umut: Mizan düştü!