Darağacı Şiiri - Canan Karatoğma

DARAĞACI

kirpiğimin ucunda bir damla yaş
bir damla yaşta saklı gül kokulu sır…
gözden süzülse güller kuruyup savrulacak
gözde kalsa pınarlar yangın yeri,sular tutuşacak
gözyaşım kirpiğime yabancı
kirpiğim gözyaşıma darağacı…

git dedik gölgemize,kendimizden gittik
gel derken,yine kendimizeydi dönüşümüz…
her gidişimizde bizden uzağa
ve her gelişimizde yüreğin özüne,
kendi kendimizeydik
ama kendimizde değildik…
gölgeler kendimize yabancı,
biz biz’e darağacı…

gün geceyi bekler,
gece gün’ün yollarını gözler
ak’ın kara’ya vuslatında
hançer kanırtısı ayrılık,
ay,renksiz dolunay maskeli
yıldızlar ay’dan simli
ay gece’de asılı
çobanyıldızı ay’a yabancı
gökyüzü ay’a darağacı…

minik avuçlarında ekmek kırıntıları
çocuklar kuşlardan müjde bekler…
aşk, bir sapanda taş olmuş kuşları vurur
kanadı kırık yaralı kuşlar uçamaz…
çocuklar kuşlara küskün
kuşlar kanatlarına yabancı
aşk kuşlara darağacı…

Canan KARATOĞMA