Yeşermeye başladığında tohum,
Başına neler geleceğini bilmiyordu.
Fışkırdı topraktan büyük bir hevesle,
İnsanoğluna hizmet aşkıyla.
Sayısız faydaları olacaktı,
Kalem olacaktı minik ellere,
Defter,kitap olacaktı.
Bilgiler sunacaktı sayfa sayfa,
Sıra olacaktı belki de irfan yuvalarına.
Ne heveslerle boy atmıştı,uzamıştı.
Ve beklenen gün geldi,
Sevindi,öyle sevindi ki,
Balta darbeleri yakmadı canını.
İnsanlığa faydalı olacaktı ya,
Herşeye değerdi.
Ama olmadı,hayalleri gerçekleşmedi.
Üç ayaklı bir idam sehpası yaptılar ondan,
Adını cellattan öğrendi Darağacı.
En yakın arkadaşı ucunda sallanan yağlı urgan.
Ne canlar aldı darağacı,
Devlet adamlarını mayıs sonrası,
Nice vatan evladını,yiğitleri,
Eylül sonrası.
Üzüldü darağacı,hüzünlendi,
Aldığı canlardan daha günahkarları,
Sallanırken göremediği için,
Kahretti.
Ağaç olduğuna kahretti,
'Taş olaydım dağ başında,
Yağlı urganla arkadaş olacağıma,
Yanaydım kor ateşlerde 'dedi.
Gecenin sessizliğinde,
Ağladı,ağladı darağacı.
Kayıt Tarihi : 7.3.2006 16:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Darağacını dile getirip ağlatan kaleminiz daim olsun.
Sağlık ve sevgiler. Muzaffer Çalışkan
yeşermeye başlayan tohumları soldurmayacağız yeni nesilleri geleceğe bizler hazırlayacağız sevgiyle,bilgiyle
kaleminize sağlık sevgili şair arkadaş
TÜM YORUMLAR (9)