Darağacı Şiiri - Adem İrhan

Gönül bu nasıl ah, bu nasıl feryat
Biçare yıkılıp kalmış gibisin
Gözünde mi kaldı yâr ile vuslat
Kış günü deryaya dalmış gibisin

Hasreti sel olup akar gözünden
Aktıkça bin parça kopar özünden
O yârin yaktığı aşkın közünden
Sanki bile bile yanmış gibisin

Yâr ile hayale dalmak isterken
Muradına erip sarmak isterken
Sen de âlem gibi gülmek isterken
Şimdi köşelerde kalmış gibisin

Düşmezdin aşkın tuzaklarına
Kapılmazdın narin yanaklarına
Ömrünü o yârin ayaklarına
Basıp geçsin diye sermiş gibisin

Ağırdır sevdanın aşkın bedeli
Hazanı görmeden döktün gazeli
Daha gelmeden kendi ecelin
Elinle kabrini kazmış gibisin

Bu kadar hayale ümide yazık
Bırak yâr peşini, gelmesin artık
Rüyalar hükümlü, düşlerin sanık
Yine de hülyaya dalmış gibisin

Gönül, şimdi ne kadar ağlarsan ağla
Böyle yazmış alın yazını Mevlâ
Can suyunu çok gördüler bir damla
Baharda kuruyup kalmış gibisin

Ne yaptıysan duyulmadı feryadın
Gözünde mi kaldı senin muradın
Meğer o yâr imiş senin celladın
Sanki darağacına varmış gibisin