Dara-düş Şiiri - Müştehir Karakaya

ben çoğaldım araya riya girdi
gözümü kırptım aldılar gözümü benden
sonra şehrin dikenlerini
raptiyeledim yırtık elbiselerime
ben çoğaldım araya üryan girdi
ne çok dalaştım yüreğimle ağlayarak
ne çok sordum beni terk et beni böl
korktum korkum arama girdi
çok ayıp ettim yüzüm gerildi
sen geldin o geldi ben gelmedim

yine terkim yine başıma bela
yine çölüm çizmemdeki kum kadar
yine saldım ilklerimi pazara
bir ilkten bir ilke geçmekti ilkem
yasamı boğdular biri nardı biri nur
nar yakarken nur beni çıplak sardı

deh omzuma bir darbeyle vuran yâr
beni bilsem kendin dara düşerdin
şehre bir adam girer duvarları yıkarak

.........................
m.karaosmanoğlu’nun,
bir şehre yazıyla girmek, yazısından ilhamla