Dar ve sürgün Şiiri - Ferdi Ak

Bir yetim kokusuna bürünmüştü kent
Yanlızlığın avlusunda sensizliğim gıcırdıyordu
Savaşmaktan yorulmuş göz bakışmaları bitmişti
Geriye kalan bir avuç hayal girdabında yok olmaktı
Ve bir kaç parça umutkırıntılarıyla beslemiştim kızıl kumruları

Kurulmuştum akşamın yıldızsız gecesine
Teslim ol emri verdim yüreğin askerine
Öz bir aydınlık isterken duygular
üvey bir karanlık birikmişti tenime.
Pimi çekilmişti sonbaharın
Tadı başkaydı mayınların ardında yaşamanın.

Gecekondu mahallesinde dolaşırken bir yanım
Bir yanım gül güzünde hakimiyet çocuğu
Bu hana bu düzeni iliştirenler
Cibinnikli düşlerin kraliyet çocuğu
Sinesine bürünmüştü neşter kesiği acılar
Asfaltları ihtiyar dar sokakların.

Kırmızı halılar yalakaların dilleri gibi
Bir ihanetin önüne serilmişti,
Ne kadar ayrı olsada zikrimiz
İkimizinde şehrine tanklarla girilmişti.

Şimdi sana yüreğimden sürgün çektiler
Beni ülkücüyüm diye dara çektiler.

17 TEMMUZ 2004