Dar Sokaklar Şiiri - Dilek Uluocak

göğün bakır tezgâhında bilenir bulutlar
dökerler içlerini karanlığa
gece devleşip solurken kışı
beklenir beyazın ilk saltanatı

gecenin kalbine kalbine yürür
yerin alevden kor titreyen burnu
bir rüzgâr eser dağıtır
baharın ılık kokusunu

evler o eski koyu yalnızlığına bürünür
sessiz mevsim dönmüştür geriye
sokaklar kimi çıkmaz
kimi çıkar çakar yıldızlarını karanlığın yüzüne

direnci yılmış puslu sokak lambaları
kayırır ürkekçe masum gölgeleri
takar ardına ardına
altından geçip giden yolcuların

üşür bir çocuk elleri yüzü beyaz
gözlerinde cesaretin kaçışları
bir anne kucağı bir sıcak yürek
ne gece bağışlar ne dar sokaklar

http://dilekuluocak.azbuz.com/index.jsp?