Dar Sokaklar Şiiri - İsa Pemik

Dar sokaklardır dünyanın kederli yüzü
Cılız çocuklar her zaman ağlar burada
Dar sokaklardır dünyanın kulağı gözü
Cılız çocuklar her zaman kalır arada
Dar sokaklardır dünyanın kederli yüzü

Tek kalmış bir söğüttür yeşili desem
Buralara bahar gelmez her mevsim hazan
Çamurlu yollar ağlar bir anlık gülsem
Bu sokaklarda ağlamayı severmiş insan
Tek kalmış bir söğüttür yeşili desem

Güneş görmeden büyür burda çocuklar
Loş avlulardır bütün dünyaları
Dudakları mordur, açıktır kollar
Islak çoraplardadır pis ayakları
Güneş göemeden büyür burda çocuklar

Her defa soğuk eser rüzgar buraya
Toprak kokmaz burda yağmur yağanda
Ak görmemiş gözler vurgun karaya
İnsan değil evler konuşur burda
Her defa soğuk eser rüzgar buraya

Dar soksklar sevmez hiçbir insanı
Kendi kederine çeker durmadan
Bir yanı alevdir közdür bir yanı
Hiç kimseyi bırakmazmış yakmadan
Dar sokaklar sevmez hiçbir insanı

Kapı eşiklerinde hüzünlü vedadır bazen
Bazende kırık bir kalbtedir dar sokaklar
Bir sancıdır dar sokaklar döşleri gezen
Göstermez kinini içinde saklar
Kapı eşiklerinde hüzünlü vedadır bazen