Dar Sokaklar Şiiri - Buğra Zor

Elimde koca valiz terk ediyorum bu şehri,
Sokaklarında yürürken adımlarım dengesiz,
Tüm hayatim şu daracık sokaklarda geçmiş,
Ne yazık bunca yıl hiç dost birikmemiş.

Anılar yürür benimle birlikte sokaklarda,
Eğlenen bağırışan ince sesli çocuklar,
Koşarlar sabah akşam hemde hiç yorulmadan,
Beni bekleyin buradayım gitmedim daha.

Gözümde gözyaşları, yüzümde inceden tebessüm,
Bu ev, bu ev beni anlatıyor büsbütün,
Kirli, paslı ve de yaşlı,
Fakat içinde yaşıyor birçok canlı.

Kuşlarda özgürlüğe fısıldıyor yavaştan,
Götürüyorlar beni gideceğim yere kadar,
Zayıf bir çocuk duruyor yanı başımda,
Gülümsüyor ama korkuyor aslında.

Bilinmez ne zaman bitecek bu yol,
Sadece uzaklaşıyorum, affet beni mutlu ol,
Artık ciğeri sadece bu şehrin dumanı boğmuyor,
İçten içe adımlarım yoldan korkuyor.

Oysa deli gibi koşmak istiyor bu beden,
Sadece uzaklaşıyorum hayallerimden,
Güneş batmaya başladı artık aniden,
El sallıyorlar, korkuyorum nedenini bilmeden.

Çocuk kaybolacaksın, sıkı tut ellerimden,
Göremiyorum, bıraktın elimi nerelere gittin sen,
Hayaller bir bir uçup giderler artık benden,
Ee ne demişler önce hayaller sonra insanlar ölürler.