Dar Sokaklar Şiiri - Muzaffer Taşdemir

21.12.2009
Dar sokaklar, taş sokaklar,
Kaderleri gibi yaşayanların,
Şeş cihetten dara düşmüş,
Pembe kimlikli,
Yalnız ve sahipsiz,
On üç yaş güzelliklerinin,
Erkeklerinin ve erkeklerin evlerinin,
Eski sokakları,
Dar sokaklar.
Erkeklerin kalbine vurmuş, taş sokaklar.

Güzelleri kendi gönüllerinin,
On üç yaş güzellerinin,
Avlulara bakabilen,
Karanlık odalarından,
Avlulara açılan küçük kapılar,
Berdellere hesaplı,
Küçük kadınlar,
Alçak kapılardan,
Hayata sığmayan,
On dört çocuktan ortanca,
Çocuk kadınlar.

Dar sokaklar, taş sokaklar,
Üç arabalık konvoylarla,
Dolup dolup boşalan,
Mezar gibi kadınlarına,
Erkeğe “ar” sokaklar.
Taş sokaklar,
Gönülleri boş sokaklar.

Elinde taş, dokuz on yaş erkekleri,
Sürsün diye egemenlikleri,
Kadınsız dünyada,
Özgürlük zatlarına,
Ana dil mitingleri.

Taş sokaklar, dar sokaklar,
Aşiret sevdasında,
Sular gibi süzülürken ferman,
Kuru dağlardan.
Her şeyden üryan,
Ana yürekleri büryan,
Zılgıt atan yaşlı kadın,
Koşar önden,
Haftaya berdele girecek,
On üçünde küçük kadınların önünden.

Dar sokaklar, taş sokaklar,
Eskimiş çağlardan,
Besmelesiz zamanlardan,
Erkeğiyle gömülen zamanından kadınların,
Avukatlığına sığınmış despotların.
Meydanına çıkıyor,
Sonları taş duvarların.

Dar sokaklar, taş sokaklar,
Ellerinde taş sokaklar,
Hayalleri boş sokaklar.