Dar Sokaklar Şiiri - Ahmet Orhan

Dar sokaktaki dar kapımsın sen,
Ve ben sende dolaşıp, sana varıyorum.
Yaklaştıkça çalmak istiyor ellerim seni,
Ve her seferinde engelliyor ellerimi yorgunluğum...
Adım attıkça kapatıyorsun kendini bana,
Nefretin sevgin, sevgin nefretin oluyor,
Ve yüzüme kapattığın her kapıda,
Ne bir sokak, ne de bir kapı hatırlamak istiyorum...

Dar sokaktaki küçük evimsin sen,
Ve ben yine sende yaşayıp, sana kalıyorum.
Dalıp dalıp gidiyorum geniş göklere,
Ve belki de balkonunda yaşlanıyorum...
Eşlik ediyor artık heyheylerime sessizliğim,
Gözlerimle koparıyorum uçurtmaların ipini,
Nedense bir tek sana dayanamıyor bu gözlerim,
Ve sonunda ben de batıyorum derinliğine gözlerinin...

Dar sokaktaki geniş yolumsun sen,
Ve ben sende yürüyüp, sende ölüyorum.
Kök salamıyorum artık hiçbir yere,
Ve belki de seni yine sevmekten korkuyorum...
Çağrışımlar bırakmıyor bir türlü yakamı,
Uzaklaşmam, yaklaşmam oluyor,
Ve silinirken teker teker dar kapının anıları,
Ne bir sokak, ne de bir kapı hatırlıyorum...

(Bursa 08.02.2005)