Darb-ı mesel Şiiri - Ümit Seyhan

uzun zamandır bir tuhafım
sanki birini bekliyorum da
ansızın çalınacak gibi kapım

yorgun duvarlarda solgun gölgeler
güneş yine batmaya yakın
sen diye çırpınıyor köhne bir yerde
gönlümden kesip attığım yanım

nefesimden ürken mum ışığında
onurlu, duruşunu yitiriyor kalemim
pişmanlıklarıma pişmanlık ekliyor
beyaz kağıtlara yakardıkça
simsiyah kelimelerim

beklemek böylesine diyorum
bir yaz akşamında toprak damda
uzanıp hayalinle yanyana
palazlanan her hayali
sol yanından uçurmakmış

beklemek ölesiye diyorum
okyanusta bir sandalla
yıldızlara bakarak yol bulmakmış,
gökyüzünde yerlerine dizilmeden daha
yüreğinin çarpıntısını dalga sesleri sanarak
ölümsüz bir sahil aramakmış
.

beklemek var ya beklemek diyorum.
ilmek ilmek sökülmüş bir darbı mesel
gerçek değil gerçeğe benzer
alnına çiğ düşüren sabahlarda
el sallamak istersin
giderken fercde izlerini unutanlara
Ve ağıt olur dün
ağarırken gün
kara çılga çekmiş
huysuz birer kadın gibi şiirler
Her şeyden mesul
yine sensin yine sensin derler..

Ümit Seyhan