Dar-ı Gece Şiiri - Sinan Yemişli 2

Kaderine yazılmak kadar derindi aşk
Bir fidan uzatıp toprağın düşüne
Çekilmek vardı surlarından
İstanbul'un...!

Yeditepeli bir sancıydı sensizlik
Ben hep kendimi o uzak şehirde
Ellerinin ve yüzünün takvim yapraklarından
Her gün usul usul eksildiği o uzak şehirde
Bırakırdım sokaklara kaldırımlara
İşsiz şiirlere...!

Ben gönlün olsun isterdim sevdiğim
Ay ışığı çarpınca denizin sisine
Dağılsın isterdim karanlığın
Sen ne haldeysen öyle hissederdim bende
Ben gönlün olsun isterdim sevdiğim
Bir yol bulunca karadan gözlerine
Ağılsın isterdim tepelere dağlara...!

Şimdi bana uzat o akça ellerini
Mavi düşlerimi uzat gülüşlerimi hırpala
Yangınım yediverenim kaçak kalemim
Şimdi bana uzat kız kulesinin saçlarını
Aşkın zümrüt tarağıyla onarıyım kırıkları
Sensizliği öldürdüm can aldım bir kez daha
Boğazın sularıyla doldurdum mataramı
Ellerin deniz suyu gibi kokuyor sevdiğim
Matarama ellerini doldurdum ellerimle...!

Kaderine yazılmak kadar derindi aşk
Bir seher anıydı seni kalbime mühürledim
Beykoz'un çeşmeleri Sinan'ın kubbeleriyle
Akıyordu gökyüzüne doğru hey...!

Ben onu kendimden kurtardım onu sevince
Bir düşünce sarı pembe kendince
Yerleşir büyür zihnimde
Düşünce aşkı büyütür aşk aşkı büyütür
Solar perdeleri Üsküdar'ın dar-ı gecede...!

Kaderine yazılmak kadar derindi aşk
Bir fidan uzatıp toprağın düşüne
Çekilmek vardı surlarından
İstanbul'un...!