Dar Anlara Sığdırılan Gülüşler Zamanı Şi ...

Zorlanıyor rüya ile gerçeğin yapışması,
özlemler umutsuzluklar kol kola...

Tan şafağına uzanıyordu gece,
darlıktan yokluğa bu yürüyüş…

Dar zamanları geride bırakarak,
uçmaktı belki de rehavete…

Yokluktan kaçıştı belki de gece bekçiliği…

Ve
gülmekti aranan tek olmaktı birlik gülmede…

Ve
bir haykırıştı sabaha,
bir kimsesizlik sonuydu belki de…

Bir girdaptan kaçıştı oysa sabah…
Bir sessizlikti hüküm veren,
belki de kalemi kırılıyordu yalnızlığın…

Şeytan çelik çomak oynuyordu istekte,
bir taş,
bir baştı,
yoklukla kaçış…

Ve
hasretin son düdüğü çalınıyordu,
şafağa…

Kaçış yürümeye dönüştüğü an,
bekleyiş başlıyordu yürekte…

Gül biraz diyordu içinden bir ses…
Gül diyordu saklı bir gülen,
hayat sende var,
sende bitecek,
ne
bu
naz
hüzün
sana
gülmeler geldi aç kapını,
sarıl gülmelerime,
seni bitiren hüzün,
haydi horon tepmeye…
Bir inattı gülmemeye,
bir inattı hüzünde kalmaya,
oysa yalnızdı sabahlara,
oysa yalnızdı tan şafağına,

Hadi dedi gülen,
gel bana,
gelmezsem sen gel bana,
bitecek bu hasret şafağa,
bir tut elimi beklentiysen…

İçimden bir ses,
hayattan koptum artık diyor…
Ve beni o kadın tutuyor…

Yoksa yarınım yok
diyor
gülüyorıum…
Bir an seni düşüncelerinden arındırmak geldi içimden…
seni alıp kaçmak,
kimsenin olmadığı yerlere,
sığınmak ağaç kovuklarına birlikte,
ya da ne bileyim küçücük bir dağ kulübesine
senden hiç sıkılmadan
birlikte sıkılmadan yaşamak
istedim…
Dar anlara sığdırılan gülüşler zamanı
Artık kazanma zamanı,
güç zamanı,
zaman dar anları genişletmek zamanı

Senin ondan alacağın ne kaldı ki,
bırak peşini,
bırak artık,
sar acılarını sakla kırk kat bohçada,
bir cehiz sandığında…

Sandık lekeli sandık sarısı danteller gibi o da saklansın,
kalsın kaldığı yerde,
dönüp bakma ardına,
ardına dönenler zararda bunu bil,
senin zararların sana yeter,

Ben seninle olunca yorgun ve uykusuzum deme hakkım yok…
İzmir