Dar ağacında vuruldu gözyaşım...

.

öteki feryatlardan geliyorum su gözlüm
tükeniyor seslerim ayaklarımı sürüyorum
gözlerini keşfedip gözlerime ekiyorum
gözyaşımla suluyorum
sesimi sana bırakıp bana susuyorum
geçen zamanın yok adı
bir ayin olur mu bu dilsizlik
kıpırtısızlıktan doğurup ıssızı
yarım süreklerde dizlerimizi
el açıp dualara sarabilir miyiz

büyümeden avuçlarıma konanla
her gece rüyalar yapıp su’ yuma yollar açıyorum
bir keski buluyorum tırnaklarımın arasına
kan olmasa da çamurları yoksulluğumdan çıkartıyorum

uzaksınız sevdiklerim, su gözlüm, yitirdiklerim
hani sesimin değmesini istediklerim
bayram oluyor elbisemi soyunuyorum
insan oluyorum bazen
bazen dar ağacı hışırtılarında bir dal
bir garip türkünün ucunda batan güne sıvanıyorum
tatlı çalan çocuklar dar ağacında sallanırken
dilimiz damağımız insan kalsın istiyorum

kıyılarındayım uzunca ıslıklarla
yalnızlık kalmış dudaklarımda
bırakmak istiyorum kaşlarına
onaramıyorum kendimi
kim anlayacak su gözlüm
bu yaban maviliğin ortasında beni
şimdi iklim göç saatini yazsa
sarılsak bir turnaya
kanadında kopup gitsek hayata
kim duyacak gözlerimden çağlayan ekinimi

anlat
kim yanılır kim kalır karanlığın ortasında
yanılan hangi limanda nasıl ıssızdır
sırtına yığılan çığla

yaralar sırtıma dönüp durdukça
illa vurulacaksa alnımdan sırası gelmiş ağıtlar
bari sen vurma
çekil kıyımdan al gözlerimi beni bırak çağlayana
ötesi ne sen ne ben bu katarsız göç yolunda
su gözlüm bir türkü söyle de ıra beni yalnızlığıma
hediyem olsun türkün
dudaklarından dudaklarıma

yoruldum
külü alıp giden rüzgarın ardında savrulsam
biri olacak mı arkamda

yara yılı /