Bahçedeki çınar ağacının dallarına,
Darağaçları kurdum sabahın tan yerinde...
Astım dallarına
İçimde biriktirdiğim dünden bugüne ne varsa...
Önce acılarımı astım en yüksektekine,
Sonra da kırgınlıklarımı...
Hayallerimi, ümitlerimi, canımı yakanları, renklerimi çalanları,
Beni zamanın kumlarında kaybedenleri...
Astım işte peş peşe
Gözyaşlarımı, hüzünlerimi
Ve de canımı yakan şiirlerimi...
Bir şey bırakmadım yaşamadığım, gençliğimi de yaktım bu günlerimi de...
Bir tek çoçukluğum kaldı ellerimde,
Bir de cebimdeki dökülmeyen mutluluk kırıntıları,
Onlara kıyamadım...
Geriye kalanlarım hepsini astım dar ağacına...
Altına da topladım yüreğimi, ruhumu, sevgimi, gülüşlerimi, Benzini döküp kibriti çaldım yaktım her şeyi...
Şimdi benden biraz çocukluğum,
Azıcık mutluluk kırıntısının biriktiği boş bir beden kaldı...
Arasıya güneşin göz kopması ile ortaya çıkan gölgem boş benim gidiyorum..
Suzi
Suzi AyyıldızKayıt Tarihi : 6.4.2024 21:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!