Dar Ağaç Şiiri - Ozan Türk

Tereddütle açtım telefonu
Açtın
Öyle bir konuşuyordun ki
Ben ölüyordum
Sen suçluyordun
En dar ağacın dibinde ağlıyordum…

Camımı kış araladı sonra
Sende hiçbir şey olmamıştı
Bende koparılacak meyve kalmamıştı…
Benim dallarımda karlı dağlar,
Sende kavuşturan ovalar…

Annem su döktü köküme
Kardeşim aşımı yaptı
Gittikçe küçülen vücuduma biri dayandı
Ağladı,anlattı
Ağladı…

Sonra bir şeyle sarıldı bir dalıma
Dalımdan atamadım
Yapıştı…
Sonra kendini de sardı
O gün oranın en dar ağacı bendim…

Bir ara sana baktım
Sende kırk gün kırk gece
Düğünler,
Sende kırk gün kırk gece,
Çocuklar oynardı…