Daphne' nin Gör Dediği...

...Bir resim hayal edin;
Yalnızca güneş, deniz ve duygu yüklü bir resim..
Resimde; Tanrı Apollo' nun aşık olduğu peri kızı Daphne...
Daphne, sessiz ve derinden başını öne eğmiş düşünmektedir...
...Düşündüğü nedir bilinmez, ama belli ki, çok düşünceli...

Bahar olur, hazan olur...ve yaz gelir...
Umutları hep aynıdır Daphne' nin, hep umutludur...
Tanrı' ya ulaşacakmışçasına hüzünle bekler yarınlarını...
Gözleri ışıl ışıl parlıyordur sürekli...
Sürekli ağlamaklı...

Güzelliği, hüzünlerini saklıyordu, ama...
..Ama, hüzünlü olmak yakışmıyordu Daphne' ye.
Kimbilir neyi düşünüyordu her zaman ve her duruşunda...
Belki yarınlarını, belki heyecanlarını, belki...
...Belli ki herşeyi bir anda düşünebiliyordu,
Yüzüne yansıyan o pırıl pırıl ışığıyla, düşlüyordu hep Daphne...

Tanrı; sürekli, her pozunda Daphne' yi, izler gibiydi...
Gecenin yolcusu idi, Daphne' nin düşleri...
Gece olduğunda bile aynı düşler, hiç değişmeyen düşler...
Her duruşunda aynı düşler, aynı duygular ve aynı masumiyetiyle...

Aslında anlatmak istediğim Daphne' nin duygulu düşleri,
...Ve düşlerdeki gizemi, Tanrı' ya olan özlemini yansıtıyordu her duruşunda.
İşte her resminde anlatmak istediği Tanrı' ya olan aşkı,
...Ve bitmeyen umutlarıydı Daphne' nin..Her umudun ardında bir gözyaşı...