Dante...! Şiiri - Hazan Yılmaz

Dante!
Kirlenmis bir ruh ve matemli bir gece
Kana susamis insanlar
Ve çigliklar dolaniyordu kentte

Sesim bir rüzgardan bir rüzgara esiyordu
Kokunu hayal ediyor, derin bir iç çekiyordum
Gözlerimi simsiki kapatiyordum
Ki felaketler seriliyordu bir bir

Dante! içimde kiyametler kopmakta
Yer ile gök ve ask olabildigince savasmakta
Yildizlar kopmakta göklerden
ve sen cehennemin atesi gibi patliyordun içimden

Her sey çok uzakti,
karanlik
Yagmur yagiyordu ve o küçücük nefesini hissediyordum cigerlerimde
Küçücük nefesini hissettim
Hayallerim yerle yeksan Dante

Ve insanlarin yüzü...
Ben bütün semte meydan okurken
Sadece bir tek sana esir düstüm Dante
Yasanmis yasanacak her sey geride
ki cahil ve kimsesiz kaldim dante,
Kayboldum senliginde

Ah Dante ask,dokuz ayak ucumda basladi
Simdi basimin tepesinde olan bir ruhlu düsünce
Son sigara
son nefes gibiydi bende
Yasiyorum derken her uykudan uyandigim da
Ölümünü görüyorum düsüyorsun dante