Danseden kurt Şiiri - Yusuf Eryigit

Baş parmakları can havliyle kendisine sarıldı
Düşten daha kendisini yeni gerçeklere uyarlamışken
Baş parmağının kemiğini tutan bölgesinde hızlı bir ay
gördü
Yılanlar gibi dansetmek daha sonrada uykuya geri
girmek istiyordu
Taslağını bile hazırlamıştı
Nitekim akşam bulutları yine ricasını duydu
Sükunet ağırlığıyla anadilini bastırdı
Hedefine daha yakından sığınırken bile
Bir kadın buyruğuna alınamayan aklıyla
Sadece ceset gibi uykuya daldı
Orada felsefesi inancı tepen likör dertli yazarlar
yatıyordu
İlham perisine bile vazgeç bu sevdadan
Aklın öfkesine sırtını daya demeden
Havadis toplayan bin bir kadehin yudumlanan hayaline
mahsus
Bir sanat daha icra etti
Dev gibi ilkelleşen insan duvağı
Sinek kadar övgüyle yaşlanmak varken şunun şurasında
Ardı ardına gelen manalı manasız düşleri yorumlamak
aklıyla
Uykusunu araladı perçeminde
Kaderi uygarlıkta taşıyan her biri anadan doğma
Kurt denilen sevinçli bağırlara
Şunun şurasında sırılsıklam aşktan da öte
Deli gibi çırpınan bir muradı vardı
Sefiller yuvasında kalemini bile taşkınlıkla suçlasalar
Yine de arkası kesilmeyen bir başlıktı inancın dergâhı
Orada felsefesini bile tamirde gezen bir kurt sürüsü
vardı
Kurtla dans sadece cevabını tartan kelimelerdi
Bir ilahla ilham perisini ölü tartışmak bir zanaattı
Akıllarda devrimi tanıyan kurttu
Masal burada böyle avına sağ gitti!