inancım bombalandı..
rabbim!
urganımın saçlarıyla oynamayı o kadar özledim ki.
hiç bir mevsimde papatyaları sevemedim.
çam ağaçları yanmayı hakkedecek ne yaptı rabbim?.
şehir rögarlarına akıtırken gecenin günahını,
açlıktan sefil düşerken ellerim
yalnızlıktan ölürken sokaklar
atmosferi yırtılırken yırtmacımın
öldüremezken ensesine şamar yiyen aşklarımı
bitmezken bowie ilahileri
durmazken yüzyılın acısı yaşamak
küfredemezken şarkılar
küfredemezken şiirler
küfredemezken kahramanlar
işe yaramazken yalanlar
dönerken mavi dönme dolap
fışkırırken nefretini diktatörler
yanmazken zalimler
yaşarken orospular
ölürken melekler
dışlanırken Mesihler
içerken yağmur
dirilirken köleler
günahkarken sevgiler
yanarken çığlıklar
olmazken dualar
giderken vedalar
ağlarken intihar
ve ben yaşarken
varken ölüm
ah ölüm..
acı çekerken yanında olmalıydım.
Muhammet Özeren.
Muhammet ÖzerenKayıt Tarihi : 6.5.2022 19:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!