Dangalak Şiiri - Mücella Pakdemir

Kot kafa kocalara şu hâlim örnek olsun
Geçenlerde şeytana uydum, uymaz olaydım
Tövbe istiğfar edip kendine ibret alsın
Tepetaklak baş üstü kaydım, kaymaz olaydım

Sorumsuzdum ezelden, o gün iyice azdım
Sormayın, fark etmeden kendi kuyumu kazdım
Bir kilo portakalı aldım, tabağa dizdim
Kabukları halıya soydum, soymaz olaydım

Baktım, midede yer var, üzümler göz kırpıyor
Yüreğim “Ye! Ye! ” diye tempo tutmuş, çarpıyor
Dolmalar, baklavalar içime su serpiyor
Tıka basa bir güzel doydum, doymaz olaydım

Bir de cigara yakıp keyif çatayım dedim
Sağa sola bakındım, tek küllük göremedim
Süs mumunu bulunca, başka şey aramadım
Parmakla ortasını oydum, oymaz olaydım

Suçum sâbit, ortada, her bir şeyim alenî
Ne çâre ki huyum bu, ağlatırım güleni
Cıvata, somun, çivi, elime rast geleni
Dantelin üzerine yaydım, yaymaz olaydım

Maç saati gelince televizyonu açtım
Gol yedik kalemize, birden kendimden geçtim
Sanki ben kaleciydim, ekrana kadar uçtum
Cama bir santim kala caydım, caymaz olaydım

Paldır küldür düşünce yakam paçam söküldü
Gürültüye hanımım başucuma dikildi
Yumruğu geçirince üç beş dişi döküldü
Elim kırılsın, nasıl kıydım, kıymaz olaydım

Coşmuştum ya bir kere, gözüm bir şey görmedi
Garibim mahzunlaştı, hiçbir cevap vermedi
Tahammülüne hâlâ aklım sırrım ermedi
Ağzıma ne geldiyse saydım, saymaz olaydım

Konu, komşu, akraba üşüştüler başıma
Bakıp hesap sordular meşhur çatık kaşıma
Hepsi de taraf oldu, sahip çıktı eşime
Olur olmaz sözleri duydum, duymaz olaydım

“Maço” dedi birisi, ötekisi “Enayi”
Yüzüme tükürdüler, bu kadar kalsa iyi
İtip kakaladılar, kızarttılar enseyi
Karizmayı çizdirip tüydüm, tüymez olaydım
Lakabımı dangalak koydum, koymaz olaydım