Dangalak Şiiri - Şair Şahin Karaman

Teni esmer içi Kenyalı zenci,
Sinesini kardan sanır dangalak.
Malı var da yemez o hep dilenci,
Müsrifliğe girdin sanır dangalak.

Kendin bilge sanır atar nutuğu.
Dili susmaz kalbi küfür kütüğü.
Arifler ceminde hitap tutuğu,
Şamatayla gerdin sanır dangalak.

Rüzgâr olur üfler ateş körükler.
Kasım ayı gibi kışa sürükler.
Yağmur olsa ona tüm tükürükler,
Rahmetleri verdin sanır dangalak.

Asaletli olmak dile kolaymış.
Cahile latife fitne, alaymış.
Ona kalbi sanki altın kalaymış.
Çamurlara kardın sanır dangalak.

Diyar diyar gezip insan okusan,
Gönül tezgâhında sevgi dokusan,
Densizin ziline nazik dokunsan,
Kapısını kırdın sanır dangalak.

Alçak tepeleri duman bürümez.
Yüce dağlar sisli olur görünmez.
Gönül vardır diken dolu girilmez,
Güllerini derdin sanır dangalak.

Kendisini Şahin sanır o karga.
Sinsi yürür izin belirtmez karda.
Hasedinden yanar içi hep korda.
Yüreğini yardın sanır dangalak.

20 / 07 / 2010