Dandik Şiiri - Durdu Şahin

Biraz kurnaz, biraz kopuk,
Adam olmaz asla dandik…
Kalmamış tabanda topuk,
Adam olmaz asla dandik…

Ne aklı var ne de fikri,
Adı muzip kendi Bekri,
Allah’tan başkaya zikri,
Adam olmaz asla dandik…

Sağı solu değil belli,
Hafif kafasından yelli,
Hemi nallı, hemi zilli,
Adam olmaz asla dandik…

Diyorlar ki ona kandık,
Kandığımızdan da yandık,
Ne bilelim adam sandık,
Adam olmaz asla dandik…

Konuşması ahenksizdir,
Sohbetleri çok zevksizdir,
Hakikate hep şevksizdir,
Adam olmaz asla dandik…

Havalıdır, atar, tutar,
Sözünün üstüne yatar,
Bataktan batağa batar,
Adam olmaz asla dandik…

Yalan dersen kucak kucak,
Onda tütmez, yanmaz ocak,
Onu tanır bilen ancak,
Adam olmaz asla dandik…

Bilin ki maraz doludur,
Yolu şeytan yoludur,
O çıkarının kuludur,
Adam olmaz asla dandik…

Zamansız konuşur öter,
İyileri öte iter,
Birlik olursak biter,
Adam olmaz asla dandik…

Zoru görünce apışır,
Beleş bulunca kapışır,
Dörtyüzdört gibi yapışır,
Asam olmaz asla dandik.

Saygı ve sadakat bilmez,
İnatçıdır hayra yelmez,
Doğru yola asla gelmez,
Adam olmaz asla dandik

Dandiğe acıma sakın,
Şöyle etrafına bakın,
Görürsen tavrını takın,
Adam olmaz asla dandik…

Kanuni der iyi anla,
Siteye gelirse banla,
Yahut ağırla samanla,
Adam olmaz asla dandik…