Dan Dan Dan Şiiri - Çağdaş Çetinkaya

Dün, kuşaklar arası bir muammaydı hayat
çatışarak kazanıldığı sanılan.

Bilmiyorum artık, düşünmek de istemiyorum
kimin haklarının intihaliydi
vücutlarımızda urlaşan,
benlik miydi
en hayvani insan betimi,
dudaklarımdaki karamsarlık,
ağrılı, yanlı söz dövmeleri kollarımda kanayan…

Bu gün kim tiksinmiyorsa kendinden
o kişi evrimsel bir cani olmalı
kafasının dikine dikine adım atan.

Belki de

bir şehir çocuğunun mabat fantezisi kadar ürkünçtür
kafalardan kafalara gezinen anlam!

Eh be dünya,
başlı başına bir azapsın ulan,
sana hangi CEO eğitim verecek
hangi girişimci düşlerini
vücuduna işleyecek de
şairler bal dudaklarını emiyorlar diye
İtinayla yazmaya devam edecek?

Ecek acak ecek acak ecek ancak…

Söyle şimdi kim kime kaynayacak!

Bir silah, bir de kurşun
ömrünün yeni savunulmuş vatan hali dünya
Dan Dan Dan
sen ayrıntıların konuşuldukça delleniyorsun ya
belli ki sınırların
çözemediğin psikolojik sorunların var,
İndir o piştovu şimdi
biraz daha dön de ense tıraşını görelim bari!