Damlıyor Şiiri - Emin Yıldız 2

Nice zalimler gördüm, şu alemi fanide.
Dilinden zehir sözler, elinden kan damlıyor.
Mazlumun ahı kalmış merhametsiz canide.
Solarken yaşlı gözler, teninden can damlıyor.

Hangi gece sabaha kavuşmaz ki sonunda?
Zulüm de baki değil, bir sonu var onun da.
Kıp kızıl alevlerden, yüreğin yangınında,
Şafağı yakmış közler, ufuktan tan damlıyor.

Tezatlar ülkesidir şu koca fani alem.
Bazen huzur doludur, bazen kasvetli elem.
Allah'ın, dost dediği kul olmaktır meselem.
Nurdan aydınlık yüzler, dilden destan damlıyor.

Ebede akıyoruz, ezel denilen andan.
Anı tüketiyoruz, tükenirken bir yandan.
Nasipte ne kadarsa katre katre sızandan,
Yollarda kadim izler, zamandan, an damlıyor.

Mevla, köşkler edinmiş gariplerin gönlünde,
Kurtuluşa vesile anlar vardır ömründe.
Hesaplar görülecek mizan denilen günde.
Gönülden, sırlar, gizler ve hüsnü zan damlıyor.

18 Temmuz 2024 Emin Yıldız