Damlaya Damlaya* Şiiri - Bayram Tunca

Damlaya damlaya, gözyaşlarım göl oldu
Dar günümde, dostlarımın ekseri el oldu
Umutlarım bir bir yel oldu anam yel oldu
İş işten geçince nasihat edenler bol oldu

Âdem görüp duydukları karşısında şok oldu
Bir iyilik için, ipe un serenlerim ne çok oldu
İş işten geçince nasihat edenlerim çok oldu
Dünümü bilip, bugünümü görenler şok oldu

Düşmandan çok dost, dosttan çok o yordu
Bu çile senelerce içimde yanan bir akkordu
Derdimi anlatmak, deveyi atlatmaktan zordu
Zordu anam zordu sensiz şu hayat çok zordu

Beni düşmandan çok dost dosttan çok o yordu
Gelen vurdu, giden vurdu, bak sırtım yara oldu
Dostlarım neyse de bak Aslı da sanki sağır oldu
Yordu anam yordu sensiz hayat beni çok yordu

Yoruldum anam yoruldum sensiz çok yoruldum
Ah bir görseydin kaç kez Sezar misali vuruldum
Bazen sırt üstü, bazen yüzüstü, ne çok düştüm
Darbelere dayanamayıp, sonunda yere düştüm

O düşüşlerimi görseydin için nasıl da cız ederdi
Kimileri bir iyilik yapmamak için, ipe un sererdi
Kimileri bir iyilik için, yüz bin kere başa kakardı
Şair her düştüğünde aah edip arkasına bakardı

Çaresizlikten hicranlı gözyaşları, sel olup akardı
Ah anam ah yokluğunda eller hep kem bakardı
Kimi eli, kimi ayağı, kimi dili, kimi gözüyle iterdi
Ah anam ah şair mum gibi için için eriyip biterdi

05.07.2003-19.09