Damlanın Yalnızlığı Şiiri - Salih Yasav

Bir yaprağı daha koparırken takvimden
Vuslata yaklaşıyoruz her gün hafiften
Ölüm gelince akla, sarar telaş aniden
Dünyanın müptelası olmuşuz sahiden

Çevremde ışıklar, yukarıda karanlıklar
Hayat bana ağır
İçimde yâre duyulan özlem var
Her şeyden öte, bekleyen biri var

Zaman koşturur dört nala
İnsan akıllanmaz, yapışır ona
Fuzûlîden gelmez fayda
Bilseler gelir belki akıl başa

Yağmur yağar, garip düşünceler var aklıma
Ah şu esen rüzgâr! Dertlerimi de savursa
Tenimden aşağı süzülen yağmur damlaları
Dertlerimi denizinde boğsa

Buralarda insanlar sayısız
Onlar benden, ben onlardan ıssız
Yanımızda var sanırken dost
Bir bakmışız kalmışız yalnız

Sehâvet