Şevki Atik 2 - Damlalar Şiiri - Antoloji ...

İçimizdeki sevgi boşluğunu doldurduğumuz ölçüde insanız.
Her insan doğarken nurdur, cennete yakışır, cehenneme çevirmeyelim.
Köklere su taşımadıkça; yapraklar, güneşle dolsa da ağaç yeşermez.
İnsanlar nehir gibidir. Denizin kalbine girmek için durmadan akarlar
Kafalarını karanlıktan çıkarmayanlar, dışarıdaki aydınlığı fark etmezler.
İnsanoğlu tohumun zehirli olduğunu bile bile her seferinde dönüp yine eker