Damlalar Şiiri - Engin Yılmaz 2

Başka iklim başka bir mevsim var şimdi
Ellerimde biriktirdim ben yağmur damlalarını
Hüzün kokardı bir zamanlar aşk bahçeleri
Ya da geriye ne kaldıysa...
Anlam kazanır bir kez daha sesleri gürültüye gelmiş yağmur damlaları
Yeniden bir vazgeçiş belki de bir o kadar baharlar yaşanırdı
Aynı caddenin farklı adlı seremonisi
Yolların sonu karanlık;
Ve yine sen
Belki de ağlamaklı oluyorum karanlıkta
Aşk, bana bir hüzün kalıntısı gibi
Her kaybedişin sonu uzun bir yol
Ve yolların sonu yine sen...
Koparılan çiçekler kadar masumdu,
Payıma düşen yalnızlık…
Bunun sonu karanlık
Her yolun sonu hüsran
Yine sen...
Aşkın kimyasıyla yoğrulmuş keder
Ya da bize öyle gelmişti
Rüzgâr ayrı eserdi caddelerde
Caddeler bize hüsran
Sonu yine sen
Belki de Celal Bayar Bulvarındaki gülüşmeler...
Cümleler kullanırdık konuşurken
Kelimeler aşk söylerdi
Meşk anlardık…
Başka iklim
Başka bir mevsimde varız şimdi
Ben ne zaman baksam gökyüzüne
Sen görüyorum
Yol kenarındaki kaldırımlara düşen gölgeleri…
Hecelere bölünmüş gibi yalnızlık;
Eksik bir şey vardı.
Ya hüzünlere terk edilmiş akşamüstü gülüşmeleri
Ya da her cadde biraz sen kokardı.