Damlalar Şiiri - Önder Karaçay

Baharın nazına isyan ediyordum, yazın hızına yetişemedim,
İşte bak geçiyorum zamandan bir kısrak gibi, kendime dedim
Hasret gibiydi yârin hayali hızla dökülen berrak bir damla su gibi,
Yağmur damlası gibi düşüyordun yanaklarımdan sel oldun geçemedim

Sevdamın kulağına aşktan küpeler takmıştım, öpemedim,
Bedenimi özlemi sarmıştı, gökkuşağının rengi gibi, rengine bürünemedim,
Aşkımı senin yüreğine kelepçelemişim ben bir kere,
Seni benden, beni senden çözemedim

Göğsünde halay çekiyordum, sanki altındandı kalbin kendimi gömemedim,
Kıyamadın yar sana kıyamadım, boynunda savrulan ince bir kolye olamadım,
Bağrımın derinliklerine hasret eskitmeye alışmışım ben,
Yârin zümrüt gözleri ağlıyor, kendime dedirtemedim.

Şimdi ne kadar kazarsan kaz, yüreğim maden yeri gibi daha ölmedim,
Sen yârimken yaraya döndün yarım yarım olsa da yüzümü güldüremedim,
Şu aşkı vuslata erdirerek bir yol aradım, bulduramadım,
Gözyaşı damlalarına saklanarak akıp gittin içimden durduramadım.

Önder Karaçay