Damlalar Şiiri - Cihat Şahin

Membası var ise, sızar damlalar!
Nurdan da kirdende, akan damla var!
Ali ruhlular, taliptir nur’a!
Kimisi kirlerde, hep kılar karar!

Damlalar işaret, meçhul deryaya!
Bellikli kiminde, denizdir hayâ!
Kimiler bu işte, hep kalır yaya,
Bilmeyen ar hayâ, düşer belaya!

Üstadı iblisse, habistir ruhu!
Yandaşlar eyler, necis güruhu!
Arifler fark eder, bu ruhsuz ruhu!
“Euzü… “çekerek, uçar alaya!

“Sirkenin gübünden, damlamaz pekmez”!
Tatlılık isteyen, o küpten çekmez!
Her gökte uçan, miraca çıkmaz!
Çok kanat sahibi, varmaz sılaya!

Bazı damla var, kibir deryası,
Benliğin gururun, ondadır hası!
Şaşıp yanılıp, uzatsan tası,
Güzelim tasını, atar helâya!

Kimisi cehilden, sanki bir deniz!
Överken kendini, yırtılır geniz!
“Tevazu mahviyet, falan” deseniz,
Düşürür çok hakkı, gökten seraya!

Kiminin Türkçesi, nakısmı nakıs!
Ağzında üç kelam, eylemiş sakız!
T.D.K şeyiyle, daima bakış!
Agoplar ağzıyla, olur maskara!

Kiminin özrü, suçundan büyük!
Şarab-ı neciste, yüzüyor kayık!
Görmezsin üstadı(!) bir saat ayık!
Sebeptir her sözü, dinde hasara!

Kimisi aydınmış(!) ardında mumu!
Evhamda yol alır, risktedir gemi!
Münkirce türküler, söylüyor femi!
Dalalli gülleler, atar hisara!

“Bir damla”deyipte, atman yabana!
Rahmetler damlayla, yağar tabana!
Bir katre hayattır, bazen insana!
Şifalı bir sözle, gül olur yara!