DaMLALaR Şiiri - Adem Tok

_konuşursam birikemem_

D

bana acıların en büyüğünü tattırıyorsun ya mutlu ol..
içimde tütüp dur
sabah ol dilimde..

A

Beceremedim tutmayı saçlarından
Çoğuluna şiir olmayı beceremedim
Hep kavgaydı ömrüm
Her yanıma
Uzvuma bir iz bırakan

M

Sende belki durgundu dalgalarımdaki köpüğüm
Belki ıssızdı adam
Belki kıskançlıklarım bir gölgene değmemişti
Ama ben kendime yakın olmalıydım önce
Bir somun ekmeğe toz şeker çalıp dünden kalan çayla açlığa sunmak gibi

L

sen istersen başlar hayat
sen istersen durur bütün saatler
bir çığ doğurur sevdandan açan kartopu
sen istersen büyür gözbebeklerim
ben mi umutsuzum senle
yalan mı tüm yollarımın sana çıktığı
sen istersen güneşi bekletirim…
A

Yalnız tanrım olduğunu bil
Ve asiler
Tanrılarınada başkaldırabilir…
L

Ben gerçek aşkı ilk kapılma gibi bilirim
Anladığım kadarıyla ilk baharınızı yitirmişsiniz
Doğruyu söylüyorum
Bir şeyin bittiği yok
baharlar kısa bir süreliğine çekilirKabuğuna
daha renkler toplamak için yeni dirilişlerine.
A

/döndüremez eti tırnak
fakat et acısından doğurur tırnak
ben hissettim
sen anla…
kopar yağmuru buluttan../

R

bu damlada saklı kalsın kirpiklerinde
salınsın duymazlığında yüreğin..

_birikirsem yeterim_

06.03.07
emek