Damlalar-3 Şiiri - Engin Yılmaz 2

Avuç içimde süzülen yağmur damlası,
Sessiz sedasız gitme el çizgilerimin arasından.
Bırak, kaybolmak için can atan çaresizliğini
Eşsiz kokunla düş, bir gece vakti toprağa
Veda zamanları kadar hüzünlü yağ gönlümün bahçesine
Sula, kadarı kadar vedası sır dolu yalnızlık sezgilerimi
Yok etme benliğimde biriktirdiğim hatıralarımı
Anlamsız kalmasın hiç bir ayrılık seremonisi.
Avuç içimde süzülen yağmur damlası,
Sen,
Senden uzak elvedasız bir cümleye mecbur bırakma beni
Elveda, veda değildir her zaman
Vedaların elemiyle baş başa kalmayayım
Şehrin acizane yalnızlığı kisvesi altında sen yağarsın avuçlarıma
Ürpertiler kadar gerçek olursun,
Söz yaşlarım kadar göz yaşları sadeliğinde bir mayıs hüznü,
Güzleri eylül akşamları gibi serin,
Kışları bir aralık akşamı oluverirsin ellerimin arasında,
Yahut zaman kaybı...
Yağmur damlası,
Avuçlarımı bırakma sensiz,
Sen tenimde ürperti,
Kaybettiğim tüm serserilikler
Bimekan şahıs olarak kalmak var en sonunda
Sonu sonsuzluk...
Avuç içimde biriktirdim seni
Ne de olsa ölüler gizlemez seyir defterlerini...
Yalnızlık,
Bir veda çirkinliğinde,
Makam-ı elvedanın tarihçesidir.
Şehir,
Sen,
Ben,
Yağmurlar,
Celal Bayar Bulvarı,
Maltepe kaldırımlarındaki son gülüşün...

26 EYLÜL 2015-ankara