Damlalar Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Mavi suların serin gölgesinde mi yüzersin.
Kanadına hangi vapur çığlığı kondu senin.
Niçin solan köpüklerde,ıslanarak esersin.
Martı sesiyle uçarken,kaybolan rüzgarlar.

Sandalların küreğinde damlayınca zaman.
Hangi çilemdir,düşen son damlada akan.
Geçen günlerimdir,hayallerle yalnız kalan.
Yorgun gecelerin nefesidir,ayaz sabahlar.

Zaman dalına kondum,yorgun kuşlar gibi.
Dinlediğim baykuşlar mı gecelerin sahibi.
Düşen her yaprak,bil ki bu hayatın şahidi.
Rüzgarda titreyip düşen buzdur damlalar.

Damlalar,süzülerek akar zaman tasında.
Her damlada dökülen bir şelaledir sanki.
Düştükçe çoğalırken,karanlığın ortasında.
Eser dalgalı zamanlarda,rüzgarlar misali.