Damlalar Şiiri - Deniz Arda Cihan

Bir bulut birikir gökyüzünde bazen pamuk pamuk
Korkunç bir boşluğa istemeden düşer gider damlalar

Sevinir çocukça, oynar durur boşlukta bilmeden
Bahar tüyleri gibi ordan oraya uçar gider damlalar

Kader cilve yapar, her biri bir renk olur gökkuşağında
Kimi dolu olur kimi çiğ kimi kar, yağar gider damlalar

Bir derviş gibi her mevsim bir çöl aşar durmaksızın
Mesafeler boyunca hiç yorulmadan koşar gider damlalar

Hepsi aynı sanki; kervanlar... binlerce, milyonlarca
Bu yolculukta durmak yok bir nefes, geçer gider damlalar

Savurur fırtına acımasızca; başını camlara çarpar ağlar
Elveda der hüzünle, penceremden bakar gider damlalar

Donakalır ansızın buz gibi; artık yolun sonu saatler kırık
Yapayalnız düşer toprağa sessizce, batar gider damlalar

Bazısı battıkça batar, bazısı yeniden yükselir göklere
Gönüllere her an nice dertler atar gider damlalar

Yaşlar süzülür gözlerinden sevgiliye geceleri bir damlanın
Süzülür de yanaklarından yavaşça akar gider damlalar