Damlalar Şiiri - Ahmet Kaytancı

Avuçlarıma düştü damlalar
Yanağımdan süzülüp birer birer
Od bürüdü beynimin bütün hücrelerini
Sevgiden yana ne varsa
Bu alevi ancak damlalar yener

Kavrulur ruhumda bütün düşünceler
Yanık buğdaylar gibi
Cehennemini yaşarım
Uykusuz gecelerin
Gökyüzünde birer birer
Yıldızlar söner
Kirpiklerime takılır dolunay
Göz çukurlarıma
Damlalar iner

Saçlarımda taşırım yılların yorgunluğunu
Omuzlarımda bir yığın yük
Kahırlar tokat vurur suratıma
Küçük büyük
Can havliyle bağırmak gelir içimden
Ruhumda karabulutlar döner
Göz pınarlarıma sığınırım her defasında
Damlalara sığınmak sanki hüner

Acılar birleşir, zerre olurlar
Her yerden gelir gözlerimi bulurlar
Aklımı başımdan çekip alırlar
Nerden gelir, nere gider bilinmez
“Gül” demeyle bir çırpıda gülünmez
“Öl” demeyle istesen de ölünmez
Dertlerim çıngı olur, çıra olur yanar
Damlalar olmasa ne ile söner
Damlalar olmasa ne ile söner