DAMLA VE DENİZ
Dayanamamıştı damla, nur bakışlarına güneşin,
İstemeyerek buhar oldu, tutunamadı denizine.
Uçup bulutlara karıştı hasret bakarak sevdiğine.
Feleğin rüzgârı çarptı attı uzaklara, içi titredi.
Birden kar oldu indi ıssız dağların üstüne
Yanıyordu efkârdan, eridi su oldu hasretinden.
Koştu alabildiğine denizine yükseklerden.
Birden bir el tuttu onu yalvardı duymadı
Sürdü yanan ciğerine sevdiğinin yerine
29.05.2002
Sinan OğuzhanKayıt Tarihi : 9.2.2007 21:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!