Damla..............LaR Şiiri - Hatice Ge ...

gülerdik çocukken palyaçonun komik ağlamasına...oysa şimdi anlıyorum güldürürken içinin kan ağladığını...gidesim var o masum çocuk gülüşlerime..bırakmıyor ki hayat beni palyaço halimle yaşamaya zorluyor tebessümlerimle...nzr

Rotası kayıp gecenin...suskun yıldızlar...karanlığa bürünmüş mehtap..sanki havada sessiz bir matem var nzr

Sessiz karanlığa yildizlar eşlik ediyor.... gece ve hüzün bir birini ağırliyor ve acilari haykırıyor.....nzr

kirlenmeden sevgi...daha fazla kırılmadan kalp....en güzel vedayı hakkeder.aşk..nzr

Kanayan bir yara..merhemi olmayan bir dert....çaresi olmayan zamansızlıklar....dönüşü olmayan gidişler...bitmeyen sonu gelmeyen yalanlar......ve aylardan hazan..ve mevsim kış zemheri ayaz ve soğuk..........nzr

Bardak kırılmıştır bir kere.....Ne zaman onu birleştirebilir... ne de sabırtaşı..... Yürek.yanmıştır artık....Yara kapansa da kalır. izleri........... nzr
" kırılan bir vazoyu yapıştırsan dahi asla eskisi gibi olmaz."

Paramparçayım.. Iyi değilim..Sadece yaşıyorum..
Ama, İçimde geçmeyen şeyler var..zemheri vurgununda darmadağın kalbim....ne söz nede kelime..lal dilim..bitmişliğin başlangıcındayım....umutların mezarını kazdı ellerim....yok ötesi kayboldu tüm inançlarım..kendi ellerimle değil başka dillerde kazıldı yürek mezarım..son toprağı avuçlarınla attın...oysa o topraklarda ben en güzel sevginin aşkın tohumlarını saklamıştım.....iyi değilim..nzr

Yüreğinin sol alt katmanlarında,elimde büyüttüğüm öksüz bir sessizlik var...........kaybolmuşluğun içinde.........nzr

Zemheri ayazı yaşar sonbaharın yalnız akşamlarında.parçalanmış kırık dökük yüreğim..nzr

masum değildi aşk oysa.......acılardı gerçek olan yaşanmışlıkların arkasında..........nzr

belkide yaşama gücümdü....ama öldü artık..içimdeki masum saf ve temiz çocuk.....nzr

firari düşlerime kurşun sıksada hayat...alıştım yaralarımı tuz basarak kendim sarmaya....nzr

oysa rüzgara sığınmış farkında olmadan kalbim...ilk fırtınada savrulup giden...sonrası yalnızlık..sonrası karanlık....sonrası tufan....nzr

yağmur var İstanbul sokaklarında....gözden düşen damlalar yüreğe akıyor adeta...veda kokusu var esen rüzgarda..yağmasan yağmur..nasıl saklanır göz yaşları ıslak ıslak yüzümüzde.... savrulan saçlarımızda....nzr

sen kendi rüzgarına yürürken yüreğinde..ben senin yarattığın fırtınalarda kayboluyorum.....nzr

fırtınalar kopuyor İstanbul sokaklarında...nedensiz bir hüzün havası....emanet ettiğim kalbim savruluyor sonbahar rüzgarlarında...yağmura karışıyor göz yaşları....havada hazan havada hüzün uçuyor umutlar dökülen yaprakların arasında...Hüzün,
Sarı rengine bürünmüş,.yerlerde gazel oluyor mutluluk dediğim şey..eziliyor ayaklar altında....Ve her sonbahar acıtıyor kabuk tutmuş yaraları...göçebe hayatlarda....nzr

yenik düştüysem zamana...öndeyse hayat benden bir sıfır...suçlu ne hayat nede zaman....kendine yenik düşüyor bazen insan.....nzr