Damla Hano Şiirleri - Şair Damla Hano

Masmavi bir derinlikte arıyorum seni,
Ama bir türlü göremediğimdendir hüznüm.
Meğer asıl maviymiş senin derinliğin,
Her anım sensin, gecem ve gündüzüm.

Ah diyorum şimdiki sevdalar ne basit,

Bir geceye kalbimin sızısı sızdı
Aylardan Temmuz, mevsimlerden yazdı.
Vatan hainleri gönül acıma tuz bastı
Toprağını koklayan bu kardeş hain çıktı.

Hepimiz aynı sofradan yemek yedik, hepimiz doydu

Tam karşısındayım denizin;
Dalmışım uzaklara.
Gözlerim konuşur gökyüzüne;
Anlatıyor derdimi bulutlara.
Bulutlar kaldıramıyor bu kadarını;
Akıtıyor gözyaşlarını.

Daha kendi yaşlarını dindiremeyen
Bu gönül,
Sana ağlama demek istiyor.
Bak işte sevgi budur,
Sevgiye muhtaç birisi,
Koşulsuz seni seviyor.

Her mevsim seviyorum seni,
Anlatamayacağım kadar,
Anlaşılamayacak kadar,
Anlatılamayacak kadar çok seviyorum.
İlkbaharda o pembe çiçekler gibisin,
Gideceğini bilsem de seviyorum.

En sevdiğim rengin gözlerinin olması,
Girdiğim her sokağın sana çıkması,
Gönlümdeki kuşların gönlüne yatması,
Ve gökyüzümün yüzün olması yüzünden
Doyasıya sevdim seni.
Meğer koskoca dünyayı sığdırmışım,

Hiçbir şey engel değil sevmeye
Kimse bu kadar önem vermemeli mesafeye
İnsanoğluyuz, hepimiz muhtacız sevgiye
İnsan maruz kalmak ister ilgiye ve övgüye.

Kimsen olmasa da umut vardır yüreğinde