Damla Gözlerin Şiiri - Çiğdem Yılmaz

Damla gözlerin, derin bir denizden…
Ben vazgeçtim her bir dediğimden,
Yeter ki damlamasın yaşların sözlerinden...
Bir daha eksilmesin gülüşün yüreğinden.
Suç varsa benim,
Erisem de tükensem de yeter ki sen gülümse,
Bir daha görmeye dayanamam seni o halde…
Ben değil miydim iki tatlı anı biriktirmek için dört dönen çevrende?
Seni terk edemem şimdi üzüntüye…
Ne de olsa bırakırsın bir gün,
Beni kendi ellerinle…

Ellerin…
Seviyorum ya, korkuyorum ellerinden
Sararsan, sarmalarsan eririm ben…
Ellerinden akıp giderim ben,
Belki derin denizlere
Belki derin denizlerin damlası gözlerine...