Damla Damla Kirpiğimden Döküldüm

Kirpiğin üstüne dökülen kaştım;
Badireler gördüm, engeller aştım;
Baharda aldandım kışımda şaştım,
Damla damla kirpiğimden döküldüm.

Dünyayla barışık yola yürüdüm;
Başa dalga dalga sevinç bürüdüm;
Can buldum cananım sanma çürüdüm;
İman, inanç, ilmek, ilmek büküldüm.

İçimden koptukça bulutlar bir bir,
Çiğdem çiçek açıp baharlar gelir;
Ben bitsin dedikçe bire kırk verir;
Gönle gül diktikçe kökten söküldüm.

Yine de umutta çiçekler açtım;
Poyraza tutuldum, sam yelden kaçtım;
Gönüllere hürmet, hep dostluk saçtım;
Her gülenle birlik, hep bende güldüm.

Bir marifet gibi üne ün kattım;
Yarına uzandım güne dün kattım;
Saymadım ömrümde güne gün kattım;
Kelam ile sözle sanki bülbüldüm.