Damla Damla Şiiri - Adem Oğuz

Gönül gülşenimin solmayan gülü,
Sen hazan oldun da ben solmadım mı?
Ne baharım bahar ne de yazım yaz,
Sen hüzünlendin de ben dolmadım mı?

Aklım ermez seni tarif etmeye,
Gücüm yetmiyor ki göçüp gitmeye.
Gönlüm el vermiyor yalnız ötmeye,
Sen bülbül oldun da ben gülmedim mi?

Ümidim azaldı kıştır önümüz,
Vuslata ermekti güya yönümüz.
Firkat ile geçti çoğu günümüz,
Sen çare buldun da ben kalmadım mı?

Şeyranî’yim damla damla taşarım,
Gâhî mecnun gâhî meczup yaşarım.
Gün gelir toprağa mecbur düşerim,
Sen haber saldın da ben gelmedim mi?

Ankara, 23 Ekim 2022
Şeyranî, (Adem OĞUZ)